Działko M4
Państwo | Stany Zjednoczone | ||
---|---|---|---|
Producent | |||
Rodzaj | działko automatyczne | ||
Historia | |||
Prototypy | 1921–1939 | ||
Produkcja | 1939–? | ||
Dane techniczne | |||
Kaliber | 37 mm | ||
Liczba luf | 1 | ||
Nabój | 37x145R | ||
Zasilanie | pas, 15 lub 30 | ||
Wymiary | |||
Długość | 2260 mm | ||
Długość lufy | 1650 mm | ||
Masa | |||
broni | 96 kg | ||
Inne | |||
Prędkość pocz. pocisku | 610 m/s | ||
Masa pocisku | 608 g | ||
Szybkostrzelność teoretyczna | 140 - 150 strz./min. | ||
Dane operacyjne | |||
Platformy strzeleckie | |||
Bell P-39 Airacobra, Bell P-63 Kingcobra, okręty patrolowe | |||
|
Działko M4 (37 mm Automatic Gun, M4, znane także jako T9) – amerykańskie działko lotnicze kalibru 37 mm zaprojektowane przez amerykańskiego konstruktora Johna Browninga[1]. Działko działało na zasadzie długiego odrzutu[2].
Używane było w myśliwcach P-39 i P-63[2], eksperymentalnie w niektórych P-38D[3] oraz na małych okrętach patrolowych[4]. Rozwinięciem konstrukcji było działko M10[3].
Przypisy
Bibliografia
- Anthony G. Williams: Rapid Fire: The Development of Automatic Cannon and Heavy Machine Guns for Armies, Navies, and Air Forces. Airlife Publishing, Ltd, 2000. ISBN 978-1840371222.
- p
- d
- e
Działa okrętowe I i II wojny światowej
Przeciwlotnicze |
|
---|---|
Średniego kalibru | |
Działa uniwersalne | |
203 mm | |
Okręty liniowe |
|