Dynia makaronowa
Systematyka[1][2] | |||
Domena | eukarionty | ||
---|---|---|---|
Królestwo | rośliny | ||
Podkrólestwo | |||
Nadgromada | |||
Gromada | |||
Podgromada | |||
Nadklasa | okrytonasienne | ||
Klasa | Magnoliopsida | ||
Nadrząd | |||
Rząd | dyniowce | ||
Rodzina | dyniowate | ||
Rodzaj | dynia | ||
Gatunek | dynia zwyczajna | ||
Odmiana | dynia makaronowa | ||
Nazwa systematyczna | |||
Cucurbita pepo var.giraumontia Filov | |||
|
Dynia makaronowa (Cucurbita pepo var. giraumontia) – odmiana dyni zwyczajnej należąca do rodziny dyniowatych. Pochodzi z Ameryki, tak jak wszystkie gatunki dyni. Według nowszych ujęć taksonomicznych jest to synonim odmiany Cucurbita pepo L. subsp. pepo[3].
Morfologia
- Łodyga
- Płożąca, o długich pędach, dochodzących do 4 – 5 metrów.
- Owoce
- Na każdej roślinie wyrasta 8 do 10 owalnych owoców o żółtopomarańczowej skórce i ciemniejszym, pomarańczowym miąższu. Każdy z nich waży od 2 do 4 kg, co daje roczny zbiór około 40 kg owoców z jednego krzaka.
Zastosowanie
- Roślina uprawna: Uprawiana jako warzywo.
- Sztuka kulinarna: Charakteryzuje się tym, że po ugotowaniu miękisz jej rozpada się na pasemka, podobne do makaronu. Tej właściwości zawdzięcza swoją nazwę. Dynia makaronowa jest bardzo delikatna w smaku. Można z niej robić te wszystkie potrawy, które przyrządza się z innych gatunków dyni, ale najefektowniejsze z nich, to dynia gotowana w różnych sosach oraz dynia marynowana w occie. W tej formie zachowuje ona swoją niezwykłą, „makaronową" postać, jeśli ją przekrajać w poprzek na połowę i widelcem delikatnie wyjąć miąższ. Można podać dynię jako niskokaloryczne spaghetti zamiast makaronu.
- Wartość odżywcza: zawiera niewiele węglowodanów, w tym sporo cukrów, trochę soli mineralnych (fosforu, wapnia, żelaza), dużo witaminy A oraz nieco innych witamin.
Uprawa
- Warunki uprawy: Uprawia się ją w miejscach zacisznych, nasłonecznionych, na pochylonych stokach lub w narożnikach ogrodu, gdyż potrzebuje słońca i dobrego nawodnienia. Wymaga ona gleby ciepłej, przepuszczalnej, średnio ciężkiej, bogatej w próchnicę, niekwaśnej. Nie wymaga specjalnych zabiegów pielęgnacyjnych, jest odporna na choroby oraz szkodniki. Można ją przechowywać przez kilka miesięcy w chłodnym, suchym pomieszczeniu. Jest w Polsce mało znana, choć udaje się dobrze w warunkach klimatycznych Polski.
- Sposób uprawy: Dojrzałość konsumpcyjną osiągają po ok. 100 dniach od zasiania, kiedy ich pestki nie są jeszcze zupełnie dojrzałe i twarde.
Przypisy
- ↑ Michael A.M.A. Ruggiero Michael A.M.A. i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
- ↑ Peter F.P.F. Stevens Peter F.P.F., Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2010-01-03] (ang.).
- ↑ Germplasm Resources Information Network (GRIN). [dostęp 2010-02-05].
Bibliografia
- Podbielkowski Z., Rośliny użytkowe, WSiP, Warszawa 1992.
- Gapiński M. (red.), Warzywa mało znane i zapomniane, PWRiL, Poznań 1993.
- Szweykowscy A. i J. (red.), Słownik botaniczny, Wiedza Powszechna, Warszawa 1993.
- Anna Czerni, Warzywa rzadko spotykane, Wydawnictwo „Watra”, Warszawa 1986