Dreaming No11

Dreaming #11 – drugi album gitarzysty Joe Satrianiego, zawiera cztery utwory, wydany w 1988 roku przez Relativity Records^[3]. Minialbum (EP) osiągnął 42. pozycję na liście U.S. Billboard 200 i pozostał na tej liście jeszcze przez 26 tygodni.

Jego główny, studyjnie nagrany utwór, „The Crush Of Love”, znalazł się na 6. miejscu listy „Billboard’s” Mainstream Rock, i był nominowany w 1990 roku do nagrody Grammy w kategorii Best Rock Instrumental Performance. To była druga nominacja Satrianiego. Pozostałe trzy utwory były nagrywane na żywo, podczas trasy Surfing With the Alien (1987). Tytułowy utwór „Dreaming #11”, nieobecny na krążku, był wydany później w 1993 r. w albumie Time Machine. W sierpniu 1991 roku „Dreaming #11” zdobył wyróżnienie złotej płyty.

Opracowano na podstawie materiału źródłowego^[1][3].

(muzyka: Joe Satriani)

1. „The Crush Of Love” – 4:20
2. „Ice 9” – 3:58
3. „Memories” – 8:46
4. „Hordes Of Locusts” – 5:08

Opracowano na podstawie materiału źródłowego^[1][3].

• Joe Satriani – produkcja muzyczna, aranżacje, gitara prowadząca, gitara rytmiczna, gitara basowa (utwór 1), instrumenty klawiszowe, instrumenty perkusyjne, programowanie perkusji
• Jeff Campitelli – perkusja, instrumenty perkusyjne (utwór 1)
• Jonathan Mover – perkusja, instrumenty perkusyjne (utwory 2-4)
• Bongo Bob Smith – perkusja, instrumenty perkusyjne (utwór 1), wymiana dźwięku
• Stuart Hamm – gitara basowa (utwory 2-4)
• David Bianco – inżynieria dźwięku (utwory 2-4)
• John Cuniberti – inżynieria dźwięku, remixing, produkcja muzyczna
• David Plank – asystent inżynierii dźwięku
• Bernie Grundman – mastering

• Okładka