Dowództwo Połączonych Sił Zbrojnych Iberyjskiego Rejonu Atlantyku IBERLANT
Historia | |
Organizacja | NATO |
---|---|
Sformowanie | 1982 |
Tradycje | |
Kontynuacja | JHQ Lisbon |
Organizacja | |
Dyslokacja | Lizbona |
Podległość |
Dowództwo Połączonych Sił Zbrojnych Iberyjskiego Rejonu Atlantyku (ang. Allied Forces Iberian Atlantic Area IBERLANT) – nieistniejące już jedno z dowództw operacyjnych[a] NATO.
Charakterystyka
Po wycofaniu się Francji ze struktur NATO utworzono dodatkowe dowództwo PSC[b] – Dowództwo Ibero-Atlantyckie IBERLANT z siedzibą w Oeiras, a podległe Dowódcy Atlantyku Zachodniego. Na czele nowopowstałego dowództwa stanął amerykański kontradmirał. W 1982 podniesiono rangę dowództwa do poziomu MSC[c] i podporządkowano je bezpośrednio Naczelnemu Dowódcy Atlantyku SACLANT. Dowodzenie nim przejął wiceadmirał portugalski, który jednocześnie pełnił obowiązki dowódcy portugalskich sił morskich. Jego zastępcą był kontradmirał amerykański. Sztab dowództwa liczył 265 osób, w tym 65 oficerów z Portugalii, Wielkiej Brytanii i Stanów Zjednoczonych.
W okresie pokojowym dowódcy IBERLANTU nie podlegały żadne stałe siły, a dowództwo zajmowało się planowaniem i prowadzeniem ćwiczeń i utrzymywaniem gotowości do przejęcia dowodzenia w tym rejonie[2]. Głównym zadaniem dowództwa na czas wojny było zapewnienie stałej kontroli Cieśniny Gibraltarskiej, utrzymanie korzystnych warunków operacyjnych w rejonie odpowiedzialności i niedopuszczenie sił nieprzyjaciela do wyjścia z Morza Śródziemnego w rejony rozwinięcia sił na Atlantyku. Do jego dyspozycji planowano wydzielić około 50 okrętów i 30 samolotów patrolowych lotnictwa bazowego z sił morskich Portugalii, Stanów Zjednoczonych i Wielkiej Brytanii. Siły te miały być wzmacniane przez wydzielone siły morskie Hiszpanii[3].
We wrześniu 1999 wprowadzono zmiany w strukturze dowodzenia NATO. Pośrednie Wyższe Podporządkowane Dowództwa (MSCs) zastąpiono Regionalnymi Dowództwami. Najniższe w hierarchii – Główne Podporządkowane Dowództwa (PSCs) przemianowano na Subregionalne Dowództwa (Dowództwa Komponentów i Połączone Dowództwa Subregionalne)[4]. Nowa struktura nadal opierała się na geograficznym podziale obowiązków[5]. Dowództwo Sił Sojuszniczych Iberyjskiego Rejonu Atlantyku AF IBERLANT przekształcono w Regionalne Dowództwo RC SOUTHLANT[6].
Po gruntownej reformie systemu dowodzenia NATO w 2003 i przemianowaniu Naczelnego Dowództwa Połączonych Sił Sojuszniczych NATO Atlantyku ACLANT na Sojusznicze Dowództwo ds. Transformacji ACT, RC SOUTHLANT zostało podporządkowane dowódcy Sojuszniczemu Dowództwu Operacji ACO w Europie. W 2004 zostało przemianowane na Połączone Dowództwo w Lizbonie (Joint Headquarters Lisbon – JHQ Lisbon)[7]. Głównym zadaniem dowództwo w Lizbonie było zapewnienie operacyjnego dowodzenia powołanym na szczycie w Pradze w 2002 Siłom Szybkiego Reagowania NATO[8]. Dowództwo było zdolne do prowadzenia dwóch mniejszych operacji połączonych (SJO)[9].
Struktura organizacyjna
Struktura w 1989[10]:
- Dowództwo Połączonych Sił Zbrojnych Iberyjskiego Rejonu Atlantyku IBERLANT – Lizbona (Portugalia)
- Dowództwo Wysp Azorskich – Sao Miguel
- Dowództwo Wyspy Madera – Funchal.
Uwagi
Przypisy
- ↑ a b c Zarychta 2013 ↓, s. 76.
- ↑ Zarychta 2013 ↓, s. 169.
- ↑ Zarychta 2013 ↓, s. 259.
- ↑ Zarychta 2013 ↓, s. 313.
- ↑ Zarychta 2013 ↓, s. 316.
- ↑ Zarychta 2013 ↓, s. 318.
- ↑ Zarychta 2013 ↓, s. 169 i 323.
- ↑ Zarychta 2013 ↓, s. 323.
- ↑ Zarychta 2013 ↓, s. 332.
- ↑ Zarychta 2013 ↓, s. 261.
Bibliografia
- Stanisław Zarychta: Struktury militarne NATO 1949–2013. Warszawa: Bellona SA, 2013. ISBN 978-83-11-13021-0.
- p
- d
- e
Państwa członkowskie |
|
---|---|
Kandydaci | |
Struktura |
- p
- d
- e
Dowództwa | |||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Centra | |||||||
Wojska | |||||||
Dowództwa „historyczne” |
| ||||||
Formacje „historyczne” |