Ditlenek ołowiu
| |||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||
Ogólne informacje | |||||||||||||||||||||||||||||||||
Wzór sumaryczny | PbO | ||||||||||||||||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Masa molowa | 239,20 g/mol | ||||||||||||||||||||||||||||||||
Wygląd | |||||||||||||||||||||||||||||||||
Minerały | platneryt | ||||||||||||||||||||||||||||||||
Identyfikacja | |||||||||||||||||||||||||||||||||
Numer CAS | 1309-60-0 | ||||||||||||||||||||||||||||||||
PubChem | 14793 | ||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||
Podobne związki | |||||||||||||||||||||||||||||||||
Inne kationy | CO | ||||||||||||||||||||||||||||||||
Podobne związki | PbO, Pb | ||||||||||||||||||||||||||||||||
Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa) | |||||||||||||||||||||||||||||||||
|
Ditlenek ołowiu, nazwa Stocka: tlenek ołowiu(IV), PbO
2 – nieorganiczny związek chemiczny z grupy tlenków, w którym ołów występuje na IV stopniu utlenienia. Występuje pod postacią czerwonych tetragonalnych kryształów lub brązowego albo brunatnego proszku. Praktycznie nie rozpuszcza się w wodzie. Jest silnym utleniaczem. Ogrzewany do ponad 290 °C rozkłada się wydzielając tlen. Jest amfoteryczny. W naturze występuje jako minerał platneryt[2].
Otrzymywanie
Ditlenek ołowiu może być otrzymywany poprzez[2]:
- utlenianie zasadowej zawiesiny tlenku ołowiu(II) chlorem, podchlorynem sodu lub proszkiem wybielającym;
- przepuszczanie chloru przez gorącą zawiesiną wodną siarczanu ołowiu i wodorotlenku magnezu;
- elektrolizę kwasowych roztworów soli ołowiu przy użyciu ołowiowych lub platynowych elektrod – ditlenek ołowiu wydziela się na anodzie;
- ogrzewanie tetratlenku triołowiu z kwasem azotowym:
- Pb
3O
4 + 4HNO
3 → 2Pb(NO
3)
2 + PbO
2 + 2H
2O
- stapianie tlenku ołowiu(II) z azotanem i chloranem sodu.
Przypisy
- ↑ a b c David R.D.R. Lide David R.D.R. (red.), CRC Handbook of Chemistry and Physics, wyd. 90, Boca Raton: CRC Press, 2009, s. 4-71, ISBN 978-1-4200-9084-0 (ang.).
- ↑ a b c d e PradyotP. Patnaik PradyotP., Handbook of Inorganic Chemicals, London: McGraw-Hill, 2003, s. 469–471, ISBN 0-07-049439-8 (ang.).
- ↑ a b Lead(IV) oxide, [w:] GESTIS-Stoffdatenbank [online], Institut für Arbeitsschutz der Deutschen Gesetzlichen Unfallversicherung, ZVG: 3220 [dostęp 2022-08-17] (niem. • ang.).
- ↑ Lead dioxide, [w:] ChemIDplus [online], United States National Library of Medicine [dostęp 2022-08-17] (ang.).
- ↑ Lead dioxide [online], karta charakterystyki produktu Sciencelab.com, 21 maja 2013, numer katalogowy: SLL1324 [zarchiwizowane z adresu 2018-10-03] (ang.).
- Britannica: science/lead-dioxide