Deputacja Centralna Wielkiego Księstwa Litewskiego

Deputacja Centralna Wielkiego Księstwa Litewskiego – organ powołany przez Radę Najwyższą Narodową na terenie I Rzeczypospolitej w czasie insurekcji kościuszkowskiej 1 czerwca 1794 roku, zastąpiła rozwiązaną Radę Najwyższą Litewską. Została rozwiązana po III rozbiorze Polski w 1795 roku.

Miała strukturę organizacyjną i status komisji porządkowej. W założeniu miała być narzędziem wykonawczym Naczelnika Siły Zbrojnej i RNN, tak jak inne pośrednicze władze.

Skład

Liczyła 7 deputowanych i 28 zastępców.

Antoni Tyzenhauz, prezydent Wilna, kierownik Wydziału Porządku
Walenty Gorecki, wojski wileński, kierownik Wydziału Bezpieczeństwa
Stanisław Wojciech Mirski, pisarz wielki litewski, kierownik Wydziału Sprawiedliwości
Józef Niesiołowski, wojewoda nowogródzki, kierownik Wydziału Skarbu
Benedykt Beniamin Morykoni, pisarz wielki litewski, kierownik Wydziału Żywności
Jerzy Białopiotrowicz, pisarz wojsk litewskich, kierownik Wydziału Potrzeb Wojskowych
Dawid Pilchowski, prałat, kierownik Wydziału Instrukcji Narodowej