Dawid V (patriarcha Gruzji)
Chariton Dewdariani ხარიტონ დევდარიანი | |||
Katolikos-Patriarcha Gruzji | |||
Kraj działania | |||
---|---|---|---|
Data urodzenia | 6 kwietnia 1903 | ||
Data śmierci | 9 listopada 1977 | ||
Miejsce pochówku | |||
Katolikos-Patriarcha Gruzji | |||
Okres sprawowania | 1972–1977 | ||
Wyznanie | prawosławne | ||
Kościół | |||
Diakonat | 26 lutego 1927 | ||
Prezbiterat | 27 lutego 1927 | ||
Chirotonia biskupia | 28 sierpnia 1956 | ||
Wybór patriarchy | 1 lipca 1972 | ||
|
Data konsekracji | 28 sierpnia 1956 | ||||
---|---|---|---|---|---|
Miejscowość | Tbilisi | ||||
Miejsce | |||||
Konsekrator | Melchizedek III | ||||
|
Dawid V, imię świeckie Chariton Dewdariani (ur. 24 marca?/6 kwietnia 1903 w Mirontsminda, zm. 9 listopada 1977 w Tbilisi) – Katolikos-Patriarcha Gruzji w latach 1972–1977.
Życiorys
Wykształcenie podstawowe otrzymał w miejscowości Mirontsminda. W 1917 roku przerwał naukę w szkole we wsi Sargweszi. Naukę kontynuował w klasztorze w Chiatura.
25 lutego 1921 roku w następstwie podboju Gruzji przez bolszewików, Gruziński Kościół Prawosławny w Gruzji został zdelegalizowany. Dawid zmuszony był do pozostawania w ukryciu i zmiany miejsca zamieszkania.
26 lutego 1927 roku został wyświęcony na diakona, a następnego dnia na kapłana. W 1930 roku służył w różnych cerkwiach Tbilisi[1].
28 sierpnia 1956 roku został konsekrowany na biskupa Margweti i Urbnisi.
- Patriarchat
7 kwietnia 1972 roku zmarł patriarcha Gruzji Efrem II. Wybór biskupa Dawida na Katolikosa-Patriarchę został bezpośrednio zainspirowany przez przewodniczącego Rady ds. Religii przy Radzie Ministrów ZSRR Kurojedowa. Zablokował on kandydaturę metropolity suchumsko-abchaskiego Eliasza (Guduszauriego-Sziolaszwilego), popieranego przez większość duchowieństwa i wiernych gruzińskich[2].
1 lipca 1972 roku XI Zgromadzenie Kościelne Gruzji, w którym uczestniczyło 58 delegatów, wybrało Dawida Katolikosem-Patriarchą.
W 1976 roku Katolikos–Patriarcha David V oficjalnie odwiedził Moskwę. W odróżnieniu od patriarchy Efrema oraz metropolity Eliasza, działających w gruzińskim ruchu narodowym, zachowywał pełną lojalność wobec władz radzieckich, które jawnie chwalił w swoich kazaniach. Z tego względu w czasie sprawowania urzędu był wyjątkowo niepopularny wśród Gruzinów[3].
9 listopada 1977 roku zmarł po długiej i poważnej chorobie. Został pochowany 15 listopada 1977 roku w Katedrze Patriarchalnej na Syjonie.
Bibliografia
- ბ. ლომინაძე: დავით V (1903–1977) [საქართველოს კათოლიკოს-პატრიარქის (1972–1977 წწ) მოკლე ბიოგრაფიული ცნობა]. სახალხო გაზეთი, 1996, s. 3–9.
- ლ. კოშკაძე: მართლა მოწამლეს დავით მეხუთე? [კათოლიკოს-პატრიარქის დავით მეხუთის სიკვდილთან დაკავშირებული ხდომილებები და მოსაზრებები]. ასავალ-დასავალი, 1996, s. 6.
- მოღვაწებაი შენი მოიხსენოს უფალმან ღმერთმან: უწმიდესი და უნეტარესი დავით V. საქართველოს მოამბე, 2008, s. 45–49.
- კათოლიკოს-პატრიარქი დავით V (დევდარიანი). Tbilisi: 2005, s. 30–31.
- ე. ნასყიდაშვილი: საქართველოს პატრიარქი დავით V დევდარიანი. ისტორიული მემკვიდრეობა: სამეცნიერო-პოპულარული ჟურნალი, 2013, s. 24–27.
- Николай Епископ Владимирский: На торжествах Грузинской Православной Церкви: Интронизация Святейшего Католикоса-Патриарха Давида V. Журнал Москов. Патриарх., 1972, s. 47–50.
Przypisy
- p
- d
- e
Katolikosi – patriarchowie Gruzińskiego Kościoła Prawosławnego, 1010–1811 |
|
---|---|
Katolikosi – patriarchowie całej Gruzji, od 1917 |
|