Dabigatran

Dabigatran

Nazewnictwo Nomenklatura systematyczna (IUPAC) N-{[2-((p-amidynoanilino)metylo)-1-metylo-5-benzimidazolilo]karbonylo}-N-2-pirydoloalanina
Ogólne informacje
Wzór sumaryczny	C34H41N3O7S
Masa molowa	627,7[1] g/mol
Wygląd	białe kryształki[2]
Identyfikacja
Numer CAS	211914-51-1
PubChem	216210
DrugBank	DB14726
SMILES CCCCCCOC(=O)NC(=N)C1=CC=C(C=C1)NCC2=NC3=C(N2C)C=CC(=C3)C(=O)N(CCC(=O)OCC)C4=CC=CC=N4
InChI InChI=1S/C25H25N7O3/c1-31-20-10-7-17(25(35)32(13-11-23(33)34)21-4-2-3-12-28-21)14-19(20)30-22(31)15-29-18-8-5-16(6-9-18)24(26)27/h2-10,12,14,29H,11,13,15H2,1H3,(H3,26,27)(H,33,34) InChIKey YBSJFWOBGCMAKL-UHFFFAOYSA-N
Właściwości Temperatura topnienia 276-277 °C[2] logP -2,4[2]
Niebezpieczeństwa Karta charakterystyki: dane zewnętrzne firmy Sigma-Aldrich [dostęp 2020-10-28] Globalnie zharmonizowany system klasyfikacji i oznakowania chemikaliów Substancja nie jest klasyfikowana jako niebezpieczna według kryteriów GHS (na podstawie podanej karty charakterystyki). NFPA 704 Na podstawie podanego źródła[3] 0 0 0
Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa)
Klasyfikacja medyczna
ATC	B01AE07
Stosowanie w ciąży	kategoria C[4]
Farmakokinetyka Biodostępność 6,5%[5] Okres półtrwania 12–14 h[5] Wiązanie z białkami osocza i tkanek 34–35%[5] Wydalanie 85% z moczem, 6% z kałem[5]
Uwagi terapeutyczne Drogi podawania doustna Objętość dystrybucji 60–70 l[5]
Multimedia w Wikimedia Commons

Dabigatran (łac. dabigatranum) – wielofunkcyjny organiczny związek chemiczny, lek przeciwzakrzepowy, bezpośredni i odwracalny inhibitor trombiny, stosowany w zapobieganiu zakrzepom u pacjentów z grup wysokiego ryzyka.

Dabigatran jest bezpośrednim i odwracalnym inhibitorem trombiny^[6]. Hamuje trombinę wolną i związaną z fibryną, a także agregację płytek krwi związanych z trombiną^[6]. Lek jest podawany w postaci proleku eteksylanu dabigatranu, który jest nieaktywny biologicznie, ale po wchłonięciu w procesie hydrolizy ulega przekształceniu do postaci aktywnej^[6].

• Zapobieganie żylnej chorobie zakrzepowo-zatorowej u dorosłych pacjentów po przebytej planowej endoprotezoplastyce stawu biodrowego lub kolanowego^[5],
• zapobieganie udarom mózgu i zatorowości obwodowej u dorosłych pacjentów z migotaniem przedsionków niezwiązanym z wadą zastawkową z jednym lub kilkoma czynnikami ryzyka, takimi jak zastoinowa niewydolność serca, nadciśnienie tętnicze, wiek ≥ 75 lat, cukrzyca, udar lub przemijający napad niedokrwienny w wywiadzie^[5],
• leczenie zakrzepicy żył głębokich oraz zatorowości płucnej u dorosłych^[5],
• zapobieganie nawrotom zakrzepicy żył głębokich oraz zatorowości płucnej u dorosłych^[5].

• Zmniejszenie ryzyka wystąpienia udaru mózgu i zatorowości systemowej u pacjentów z migotaniem przedsionków niezwiązanym z wadą zastawkową^[4].

Dabigatran znajduje się na wzorcowej liście podstawowych leków Światowej Organizacji Zdrowia (WHO Model Lists of Essential Medicines) (2019)^[7].

Dabigatran jest dopuszczony do obrotu w Polsce (2020)^[8].

Dabigatran może powodować następujące działania niepożądane u ponad 1% pacjentów: zmniejszenie stężenia hemoglobiny, niedokrwistość, krwiak, krwawienie z przewodu pokarmowego, krwiomocz^[5].

Zalecane dawkowanie dabigatranu^[5]:

• w zapobieganiu żylnej chorobie zakrzepowo-zatorowej u dorosłych pacjentów po przebytej planowej endoprotezoplastyce stawu biodrowego – 220 mg przez 10 dni (początkową dawkę 110 mg należy przyjąć w ciągu 1 do 4 godzin od zakończenia zabiegu chirurgicznego),
• w zapobieganiu żylnej chorobie zakrzepowo-zatorowej u dorosłych pacjentów po przebytej planowej endoprotezoplastyce stawu kolanowego – 220 mg przez 28–35 dni (początkową dawkę 110 mg należy przyjąć w ciągu 1 do 4 godzin od zakończenia zabiegu chirurgicznego, pod warunkiem utrzymanej hemostazy),
• w zapobieganiu udarom mózgu i zatorowości obwodowej u dorosłych pacjentów z migotaniem przedsionków niezwiązanym z wadą zastawkową z jednym lub kilkoma czynnikami ryzyka, takimi jak zastoinowa niewydolność serca, nadciśnienie tętnicze, wiek ≥ 75 lat, cukrzyca, udar lub przemijający napad niedokrwienny w wywiadzie – 150 mg dwa razy na dobę,
• w leczeniu zakrzepicy żył głębokich oraz zatorowości płucnej – 150 mg dwa razy na dobę, po terapii lekiem przeciwzakrzepowym podawanym pozalitowo przez co najmniej 5 dni,
• w zapobieganiu zakrzepicy żył głębokich oraz zatorowości płucnej – 150 mg dwa razy na dobę.

U pacjentów powyżej 75 roku życia należy rozważyć zmniejszenie dawki, natomiast u pacjentów powyżej 80 roku życia należy pojedynczą dawkę zmniejszyć ze 150 mg na 110 mg^[5].