Dągi

Dągi
osada
Państwo

 Polska

Województwo

 warmińsko-mazurskie

Powiat

olsztyński

Gmina

Dywity

Liczba ludności (2022)

84[2]

Strefa numeracyjna

89

Kod pocztowy

11-001[3]

Tablice rejestracyjne

NOL

SIMC

0472957

Położenie na mapie gminy Dywity
Mapa konturowa gminy Dywity, na dole nieco na prawo znajduje się punkt z opisem „Dągi”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, u góry nieco na prawo znajduje się punkt z opisem „Dągi”
Położenie na mapie województwa warmińsko-mazurskiego
Mapa konturowa województwa warmińsko-mazurskiego, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Dągi”
Położenie na mapie powiatu olsztyńskiego
Mapa konturowa powiatu olsztyńskiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „Dągi”
Ziemia53°50′21″N 20°30′26″E/53,839167 20,507222[1]

Dągi (niem. Dongen) – osada w Polsce położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie olsztyńskim, w gminie Dywity. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa olsztyńskiego.

Osada leży na Warmii, na północ od Dywit.

Historia

Majątek ziemski na 12 włókach na prawie chełmińskim, położonych koło Jeziora Dywickiego, został założony w sierpniu 1363 roku przez Nycolao Hoenberga. Osada pierwotnie nosiła nazwę Marquartshof. W 1856 r. zapisana: Marquartshoff (Dongen), a w 1755 Dangen i Dungen, w 1880: Dągówki i Dongen. W roku 1504 wystawiono odnowiony dokument lokacyjny. W 1789 r. była Dagi były majątkiem szlacheckim z folwarkiem i sześcioma gospodarstwami domowymi. Dokumenty z 1910 r. podają obszar majątku – 225 ha, 6 budynków mieszkalnych z 12 rodzinami i 65 mieszkańcami (29 Polaków i 36 Niemców). W 1925 r. w sześciu domach zamieszkiwało 11 rodzin, liczących 58 osób. W 1928 r. majątek Dągi włączono do gminy Dywity.

W 1993 w Dągach mieszkało 39 osób. W miejscowości działał Zakład Rolny Dągi wchodzący w skład Rolniczej Spółdzielni Produkcyjnej Kieźliny[4], specjalizujący się w hodowli nowych odmian bydła.

Bibliografia

  • Daniela Lewicka, Ryszard Tomkiewicz, Gmina Dywity. Teraźniejszość i przeszłość. OBN Olsztyn, Olsztyn 1994, 85 str.
  • Georg Kellmann, Historia parafii Klebark Wielki, jej wiosek i okolic. Parafia p.w. Znalezienia Krzyża Świętego i Narodzenia Najświętszej Marii Panny w Klebarku Wielkim, Klebark Wielki 2007, ISBN 978-83-918968-1-5

Przypisy

  1. Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 22691
  2. NSP 2021: Ludność w miejscowościach statystycznych [online], Bank Danych Lokalnych GUS, 19 września 2022 [dostęp 2022-10-06] .
  3. Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 221 [zarchiwizowane 2022-10-26] .
  4. Rozporządzenie Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej z dnia 30 marca 1993 r. w sprawie wysokości stawek dotacji dla rolnictwa oraz zasad i trybu ich udzielania w 1993 r [online], isap.sejm.gov.pl [dostęp 2017-11-23]  (pol.).
  • p
  • d
  • e
Gmina Dywity
Siedziba gminy
Wsie sołeckie
Pozostałe miejscowości