Certyfikat depozytowy
Certyfikat depozytowy – zbywalny papier wartościowy emitowany przez bank w celu zgromadzenia środków pieniężnych, zaświadczający zdeponowanie przez okaziciela certyfikatu depozytowego w banku określonej kwoty środków na określony czas, po upływie którego bank emitent zobowiązany jest do zwrotu tej kwoty wraz z określonymi odsetkami.
W Polsce zasady emisji certyfikatów depozytowych zapisane zostały w Art. 89–92 Prawa bankowego, gdzie certyfikat depozytowy określony został jako bankowy papier wartościowy służący gromadzeniu przez banki środków pieniężnych w złotych lub w innej walucie wymienialnej. Certyfikaty depozytowe emitowane przez banki komercyjne i banki spółdzielcze zarówno jako instrumenty krótkoterminowe (z okresem wykupu do 1 roku), jak i długoterminowe (o okresie wykupu do 5 lat) mogą przyjmować postać materialną, jak i zdematerializowaną. Sprzedaż certyfikatów depozytowych na rynku pierwotnym prowadzona jest na ogół za pośrednictwem innego banku niż emitent w celu zwiększenia zasięgu dystrybucji tych papierów.
Emitowane są one zazwyczaj w zaokrąglonych i dużych kwotach, np. 100 000 €. Ich oprocentowanie jest wyższe niż niektórych papierów wartościowych oraz mogą być zbywane na rynku wtórnym przed terminem wykupu, co sprawia, że są chętnie nabywane przez przedsiębiorstwa.
Zobacz też
- bon skarbowy
Bibliografia
- Ustawa z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Prawo bankowe (Dz.U. z 2021 r. poz. 2439)
- Rozwój systemu finansowego w Polsce w 2013 r. P.P. Sobolewski, D.D. Tymoczko (red.), Warszawa: Narodowy Bank Polski, 2014 .
- E.E. Komajda E.E., Rynek papierów wartościowych wybrane zagadnienia, Warszawa: Wyższa Szkoła Handlu i Prawa im. Ryszarda Łazarskiego, 2003 .
