Cerkiew Przemienienia Pańskiego w Hrebennem

Cerkiew Przemienienia Pańskiego
cerkiew filialna
Państwo

 Polska

Miejscowość

Hrebenne

Wyznanie

prawosławne

Kościół

Rosyjski Kościół Prawosławny

Eparchia

warszawska

Wezwanie

Przemienienia Pańskiego

Wspomnienie liturgiczne

6/19 sierpnia

Historia
Data zakończenia budowy

1773

Data zamknięcia

1915

Data zniszczenia

1938

Poprzednie wyznanie

katolickie; obrządku unickiego

Dane świątyni
Świątynia
• materiał bud.


• drewno

Wieża kościelna
• liczba wież


1

Liczba ikonostasów

1

Ołtarz
• liczba ołtarzy


1

Liczba naw

1

brak współrzędnych

Cerkiew Przemienienia Pańskiego – unicka, a następnie prawosławna cerkiew w Hrebennem, wzniesiona w 1773 i zniszczona w ramach akcji rewindykacyjno-polonizacyjnej w 1938.

Historia

Unicka parafia w Hrebennem powstała przed 1749[1]. W protokole wizytacji placówki duszpasterskiej z 1760 podano, iż patronem miejscowej cerkwi był św. Michał Archanioł. Trzynaście lat później we wsi wzniesiono nową drewnianą cerkiew pod wezwaniem Przemienienia Pańskiego[1].

Nowa świątynia w swojej architekturze przypominała kościoły rzymskokatolickie. Była to budowla trójdzielna z pojedynczą barokową wieżyczką. Przed 1816 cerkiew straciła status parafialnej i stała się filią parafii unickiej w Horodle, następnie przyłączono ją do parafii łuszkowskiej. W 1875 została siłowo przekazana Rosyjskiemu Kościołowi Prawosławnemu w ramach likwidacji unickiej diecezji chełmskiej[1].

W 1909 miejscowi parafianie ubiegali się w eparchii chełmskiej o budowę nowej cerkwi w Hrebennem, jednak zdaniem naczelnego architekta administratury Aleksandra Puringa nie było to konieczne, wystarczyło jedynie wyremontować osiemnastowieczną świątynię[1]. W 1915 wierni prawosławni z Hrebennego udali się na bieżeństwo. W niepodległej Polsce cerkiew nie została ponownie otwarta, chociaż miejscowa ludność (prawosławni stanowili większość mieszkańców wsi) ubiegała się o to, poparta w 1929 przez metropolitę warszawskiego i całej Polski Dionizego[2].

Cerkiew została zniszczona w czasie akcji polonizacyjno-rewindykacyjnej w 1938. W wykazach rozebranych świątyń wskazano, iż była już wtedy w bardzo złym stanie technicznym, co jednak mogło służyć jedynie jako pretekst dla jej zniszczenia[3].

Szczególną czcią otaczana była w cerkwi w Hrebennem ikona maryjna[1].

Przypisy

  1. a b c d e Hrebenne historia miejscowości i świątyń. [dostęp 2013-10-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-06-12)].
  2. Grzesiak K.: Diecezja lubelska wobec prawosławia w latach 1918–1939. Wydawnictwo Archidiecezjalne GAUDIUM, 2010, s. 54, 58, 61 i 79. ISBN 978-83-7548-003-0.
  3. Grzesiak K.: Diecezja lubelska wobec prawosławia w latach 1918–1939. Wydawnictwo Archidiecezjalne GAUDIUM, 2010, s. 219. ISBN 978-83-7548-003-0.
  • p
  • d
  • e
Cerkwie zniszczone w czasie akcji rewindykacyjnej 1938
  • Biała Podlaska
  • Biszcza[A]
  • Bokinka Pańska
  • Brodzica
  • Chodywańce[A]
  • Brzeźno
  • Chmielek
  • Choroszczynka
  • Choroszczynka[A]
  • Chutcze
  • Czerniejów
  • Czerniejów (kaplica)
  • Czortowice
  • Czumów
  • Dąbrowica Mała[A]
  • Depułtycze
  • Dutrów
  • Dziekanów
  • Hołubie (Gołębie)
  • Gródek
  • Holeszów
  • Hołowno
  • Hopkie
  • Horodło[A]
  • Horoszczyce
  • Hrebenne
  • Husynne (cerkiew cmentarna)
  • Jarosławie
  • Jurów
  • Jurów (kaplica)
  • Kijowiec[A]
  • Kodeń[A]
  • Klątwy
  • Kmiczyn
  • Kobło
  • Kolechowice
  • Kolemczyce
  • Komarów[A]
  • Konstantynów
  • Kopyłów
  • Korolówka
  • Korhynie
  • Kosmów
  • Kostomłoty[A]
  • Kryłów
  • Księżpol[A]
  • Kulik
  • Kułakowice
  • Leszczany
  • Lipiny[A]
  • Lubień
  • Łachowce
  • Łasków
  • Łaszczów
  • Łukówek
  • Łużków
  • Łykoszyn
  • Małków
  • Małków
  • Międzyleś
  • Mieniany
  • Mikulin
  • Mogielnica
  • Muratyn
  • Nabróż
  • Nedeżów
  • Nieledew[A]
  • Obsza[A]
  • Olchowiec
  • Oszczów
  • Pańków
  • Perespa[A]
  • Pieniany
  • Pławanice (kaplica)
  • Pobołowice
  • Podlodów
  • Pokrówka
  • Połoski (kaplica)
  • Posadów[A]
  • Prehoryłe
  • Radostów
  • Rejowiec (kaplica)
  • Roztoka
  • Sawin
  • Srebryszcze
  • Sielec
  • Sielec
  • Sielec (kaplica cmentarna)
  • Sławęcin
  • Steniatyn
  • Radków
  • Ratyczów
  • Rzepin
  • Sahryń[A]
  • Strzelce
  • Strzyżówka[A]
  • Suszów
  • Szarowola
  • Szewnia[A]
  • Szczebrzeszyn (rozbiórka niedokończona)
  • Ślipcze
  • Świerże
  • Tarnawatka[A]
  • Terebiń[A]
  • Turkowice
  • Typin
  • Tyszowce
  • Ubrodowice
  • Uhnin
  • Wakijów
  • Wereszczyn
  • Wereszyn
  • Wierszczyca
  • Witków
  • Wojsławice
  • Wytyczno
  • Zaborce
  • Zaborce (kaplica)
  • Zagrody (kaplica)
  • Zahorów
  • Zakanale[A]
  • Zamch[A]
  • Zamość (kaplica cmentarna)
  • Zbereże
  • Zimno
  • Żabcze
  1. a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t u v dom modlitwy uruchomiony przez ludność prawosławną w miejscowościach, gdzie władze państwowe nie zgodziły się na otwarcie cerkwi; w większości mieściły się w prywatnych domach, niektóre to kaplice cmentarne użytkowane de facto jako parafialne bez oficjalnej rejestracji placówki; lista zniszczonych cerkwi nie musi być kompletna