Cerkiew św. Eliasza w Kamieniu Koszyrskim

Cerkiew św. Eliasza

Іллінська церква

07-214-0102
cerkiew parafialna
Widok ogólny (stan w 2012)
Państwo	Ukraina
Obwód	wołyński
Miejscowość	Kamień Koszyrski
Wyznanie	prawosławne
Kościół	Ukraiński Kościół Prawosławny Patriarchatu Moskiewskiego
Eparchia	wołyńska
Wezwanie	św. Proroka Eliasza
Wspomnienie liturgiczne	20 lipca/2 sierpnia
Historia Data rozpoczęcia budowy 1700 Data zakończenia budowy 1701 Data poświęcenia 1701 Data zniszczenia • przez 9(?) kwietnia 2015[1] pożar[1] Data odbudowy od 2019
Dane świątyni Świątynia • materiał bud. • drewno Wieża kościelna • liczba wież 1 Kopuła • liczba kopuł 2 Liczba ikonostasów 1 Liczba naw 1 Dzwonnica • typ dzwonnicy wbudowana
Położenie na mapie obwodu wołyńskiego Kamień Koszyrski, cerkiew św. Eliasza
Położenie na mapie Ukrainy Kamień Koszyrski, cerkiew św. Eliasza
51°37′32,6″N 24°57′47,9″E/51,625722 24,963306
Multimedia w Wikimedia Commons

Cerkiew św. Eliasza – nieistniejąca^[1] prawosławna cerkiew w Kamieniu Koszyrskim. Należała do parafii pod tym samym wezwaniem w jurysdykcji eparchii wołyńskiej Ukraińskiego Kościoła Prawosławnego Patriarchatu Moskiewskiego.

Cerkiew została wzniesiona w 1700 na potrzeby parafii liczącej ówcześnie 1603 osoby. Według M. Teodorowicza została poświęcona w roku następnym. W sąsiedztwie budynku znajdowała się drewniana dzwonnica. W 1841 drewniana cerkiew była nadal w dobrym stanie technicznym^[2].

Cerkiew wyremontowano w 1880 ze środków przekazanych na ten cel przez skarb państwa oraz z datków miejscowych parafian. Do obiektu dostawiono wówczas dzwonnicę^[2]. W tym samym czasie do obiektu wstawiono nowy trzyrzędowy ikonostas. W 1907 cerkiew i prawosławny cmentarz w Kamieniu Koszyrskim otoczono ogrodzeniem^[2].

W kwietniu 2015 cerkiew uległa całkowitemu zniszczeniu wskutek pożaru. Mimo podjęcia natychmiastowej akcji gaśniczej, strażakom udało się jedynie uratować wyposażenie wnętrza, m.in. zabytkowe ikony^[1].

W 2019 r. rozpoczęto odbudowę świątyni^[3].

Cerkiew św. Eliasza była budowlą drewnianą na kamiennej podmurówce, trójdzielną, z pięciobocznie zamkniętym prezbiterium. Nad centralną częścią nawy znajdowała się cebulasta kopuła na ośmiobocznym bębnie^[4]. Okna świątyni były prostokątne, część z nich znajdowała się w bębnie^[2].