Bronisław Kuczewski

Bronisław Kuczewski
Ilustracja
pułkownik artylerii pułkownik artylerii
Data i miejsce urodzenia

2 sierpnia 1884
Baturyn, gubernia czernihowska, Imperium Rosyjskie

Data i miejsce śmierci

wiosna 1940
Charków, USRR, ZSRR

Przebieg służby
Siły zbrojne

Armia Imperium Rosyjskiego
Wojsko Polskie

Jednostki

6 Pułk Artylerii Polowej
18 Dywizjon Artylerii Ciężkiej
1 Pułk Artylerii Ciężkiej
Oficerski Trybunał Orzekający

Stanowiska

dowódca dywizjonu artylerii
dowódca pułku artylerii
członek trybunału

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-bolszewicka
II wojna światowa
kampania wrześniowa

Odznaczenia
Krzyż Walecznych (1920–1941)

Bronisław Kuczewski (ur. 21 lipca?/2 sierpnia 1884 w Baturynie, zm. wiosną 1940 w Charkowie) – pułkownik artylerii Wojska Polskiego, ofiara zbrodni katyńskiej.

Życiorys

Syn Zygmunta i Józefy z Jeleńskich[1]. Był oficerem Armii Imperium Rosyjskiego. W 1919 ukończył Oficerską Szkołę Artylerii w Rembertowie. W czasie wojny z bolszewikami walczył w szeregach 6 pułku artylerii polowej. 11 czerwca 1920 roku został zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 roku w stopniu podpułkownika, w artylerii, w grupie oficerów byłych Korpusów Wschodnich i byłej armii rosyjskiej[2].

8 marca 1921 roku został przeniesiony ze stanowiska dowódcy II dywizjonu 6 pap do 18 dywizjonu artylerii ciężkiej na stanowisko dowódcy dywizjonu[3][4]. 7 września 1921 roku objął dowództwo 1 pułku artylerii ciężkiej stacjonującego w Twierdzy Modlin. 3 maja 1922 roku zweryfikowany został w stopniu podpułkownika ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku i 21. lokatą w korpusie oficerów artylerii[5]. 31 marca 1924 roku mianowany pułkownikiem ze starszeństwem z dniem 1 lipca 1923 roku i 7. lokatą w korpusie oficerów artylerii. W marcu 1929 roku przeniesiony został do kadry oficerów artylerii i mianowany członkiem Oficerskiego Trybunału Orzekającego w Warszawie. Z dniem 31 stycznia 1930 roku przeniesiony został w stan spoczynku. W 1934 roku pozostawał w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Puławy. Posiadał przydział do Oficerskiej Kadry Okręgowej Nr I. Był wówczas „przewidziany do użycia w czasie wojny”[6].

Po agresji ZSRR na Polskę został aresztowany przez NKWD i przewieziony do obozu w Starobielsku[7]. Wiosną 1940 został zamordowany przez funkcjonariuszy NKWD w Charkowie i pogrzebany w Piatichatkach[1], gdzie od 17 czerwca 2000 mieści się oficjalnie Cmentarz Ofiar Totalitaryzmu w Charkowie[8].

Zobacz wiadomość w serwisie Wikinews pt. 2007-11-09: Pierwszy dzień uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”

Postanowieniem nr 112-48-07 Prezydenta RP Lecha Kaczyńskiego z 5 października 2007 został awansowany pośmiertnie do stopnia generała brygady[9][10]. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007 w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”[11][12].

Ordery i odznaczenia

Zobacz też

Przypisy

  1. ↑ a b Księga Cmentarna Charkowa 2003 ↓, s. 274.
  2. ↑ Dziennik Personalny MSWojsk. ↓, Nr 25 z 7 lipca 1920 roku, s. 553.
  3. ↑ Pismo Nr Szt. Gen. 1530/V.pf.GI.21 I zastępcy szefa Sztabu Generalnego gen. ppor. Mieczysława Kulińskiego do Dowództwa 4 Armii z 10 lutego 1921 roku, Instytut Józefa Piłsudskiego w Ameryce, sygn. 701/2/12, s. 448.
  4. ↑ Rozkazy DOGen. Kraków ↓, Nr 28 z 8 marca 1921 roku.
  5. ↑ Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 187.
  6. ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 341, 849.
  7. ↑ Andrzej Leszek Szcześniak: Katyń. Lista ofiar i zaginionych jeńców obozów Kozielsk, Ostaszków, Starobielsk. Warszawa: Alfa, 1989, s. 320. ISBN 83-7001-294-9.
  8. ↑ Księga Cmentarna Charkowa 2003 ↓, s. LXXIV.
  9. ↑ M.P. z 2007 r. nr 85, poz. 885
  10. ↑ Lista osób zamordowanych w Katyniu, Charkowie, Twerze i Miednoje mianowanych pośmiertnie na kolejne stopnie. [online], web.archive.org, s. 2 [dostęp 2024-08-30] [zarchiwizowane z adresu 2016-03-27]  (pol.).
  11. ↑ „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”. Portal polskiej Policji. [dostęp 2024-01-09].
  12. ↑ Prezydent RP wziął udział w uroczystościach „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów” [online], prezydent.pl [dostęp 2024-08-26]  (pol.).
  13. ↑ Rozkaz Ministra Spraw Wojskowych L. 2142 z 1921 r. (Dziennik Personalny z 1922 r. Nr 1, s. 64)

Bibliografia

  • Dzienniki Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2016-02-15].
  • Rozkazy Dowództwa Okręgu Generalnego Kraków. Jagiellońska Biblioteka Cyfrowa. [dostęp 2018-10-20].
  • Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922.
  • Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
  • Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
  • Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
  • Rocznik Oficerski Rezerw 1934. Wielkopolska Biblioteka Cyfrowa, 1934. [dostęp 2016-06-11].
  • Jerzy Ciesielski, Zuzanna Gajowniczek, Grażyna Przytulska, Wanda Krystyna Roman, Zdzisław Sawicki, Robert Szczerkowski, Wanda Szumińska: Charków. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego. Jędrzej Tucholski (red.). Warszawa: Oficyna Wydawnicza RYTM, 2003. ISBN 83-916663-5-2.