Benzyloamina

Benzyloamina
Nazewnictwo
Nomenklatura systematyczna (IUPAC)
1-fenylometyloamina
Inne nazwy i oznaczenia
α-aminotoluen
Ogólne informacje
Wzór sumaryczny

C7H9N

Masa molowa

107,15 g/mol

Identyfikacja
Numer CAS

100-46-9
2208-34-6 (siarczan)
3287-99-8 (chlorowodorek)
37488-40-7 (bromowodorek)

PubChem

7504

DrugBank

DB02464

SMILES
C1=CC=C(C=C1)CN
InChI
InChI=1S/C7H9N/c8-6-7-4-2-1-3-5-7/h1-5H,6,8H2
InChIKey
WGQKYBSKWIADBV-UHFFFAOYSA-N
Właściwości
Gęstość
0,9813 g/cm³ (20 °C)[1]; ciecz
Rozpuszczalność w wodzie
mieszalna z wodą[1]
w innych rozpuszczalnikach
mieszalna z etanolem, eterem dietylowym, rozpuszczalna w benzenie, dobrze w acetonie, słabo w chloroform[1]
Temperatura topnienia

10 °C[3][5]

Temperatura wrzenia

185 °C[1]

logP

1,09[2][3]

Kwasowość (pKa)

9,34[4]

Współczynnik załamania

1,5401 (589 nm, 20 °C)[1]

Lepkość

1,624 mPa·s (25 °C)[6]
1,080 mPa·s (50 °C)[6]
0,769 mPa·s (75 °C)[6]
0,577 mPa·s (100 °C)[6]

Napięcie powierzchniowe

39,30 mN/m (25 °C)[7]
36,27 mN/m (25 °C)[7]
33,23 mN/m (25 °C)[7]

Niebezpieczeństwa
Karta charakterystyki: dane zewnętrzne firmy Sigma-Aldrich [dostęp 2016-04-11]
Globalnie zharmonizowany system
klasyfikacji i oznakowania chemikaliów
Na podstawie Rozporządzenia CLP, zał. VI[8]
Działanie żrące Wykrzyknik
Niebezpieczeństwo
Zwroty H

H302, H312, H314

Zwroty P

P280, P305+P351+P338, P310[5]

Europejskie oznakowanie substancji
oznakowanie ma znaczenie wyłącznie historyczne
Na podstawie Rozporządzenia CLP, zał. VI[8]
Żrący
Żrący
(C)
Zwroty R

R21/22, R34

Zwroty S

S1/2, S26, S36/37/39, S45

NFPA 704
Na podstawie
podanego źródła[9]
2
3
0
 
Temperatura zapłonu

65 °C (zamknięty tygiel)[5]

Granice wybuchowości

0,7–8,2%[5]

Numer RTECS

DP1488500

Dawka śmiertelna

LD50 552 mg/kg (szczur, doustnie)

Podobne związki
Podobne związki

anilina, alkohol benzylowy

Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą
stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa)
Multimedia w Wikimedia Commons

Benzyloamina, PhCH
2
NH
2
organiczny związek chemiczny z grupy amin zawierający grupę benzylową. Zasadowość benzyloaminy (pKBH+
= 9,34
) zbliżona jest do zasadowości amoniaku (pKBH+
= 9,25
).

Otrzymywana przez uwodornianie benzonitrylu zgodnie z reakcją:


Wykorzystywana w syntezie organicznej do otrzymywania amin drugorzędowych. W pierwszym etapie powstaje amina trzeciorzędowa, zawierająca grupę benzylową, która może zostać usunięta w wyniku hydrogenolizy[10]:

C
6
H
5
CH
2
NH
2
+ 2RBr → C
6
H
5
CH
2
NR
2
+ 2HBr
C
6
H
5
CH
2
NR
2
+ H
2
→ C
6
H
5
CH
3
+ R
2
NH

Przypisy

  1. a b c d e Haynes 2014 ↓, s. 3-44.
  2. Haynes 2014 ↓, s. 5-198.
  3. a b Benzylamine, [w:] ChemIDplus [online], United States National Library of Medicine [dostęp 2016-04-11]  (ang.).
  4. Haynes 2014 ↓, s. 5-99.
  5. a b c d Benzylamine (nr 407712) – karta charakterystyki produktu Sigma-Aldrich (Merck) na obszar Polski. [dostęp 2016-04-11]. (przeczytaj, jeśli nie wyświetla się prawidłowa wersja karty charakterystyki)
  6. a b c d Haynes 2014 ↓, s. 6-234.
  7. a b c Haynes 2014 ↓, s. 6-184.
  8. a b Benzyloamina, [w:] Classification and Labelling Inventory, Europejska Agencja Chemikaliów [dostęp 2015-04-02]  (ang.).
  9. Benzyloamina (nr 407712) (ang.) – karta charakterystyki produktu Sigma-Aldrich (Merck) na obszar Stanów Zjednoczonych. [dostęp 2016-04-11]. (przeczytaj, jeśli nie wyświetla się prawidłowa wersja karty charakterystyki)
  10. V.J. Gatto, S.R. Miller, G.W. Gokel. 4,13-Diaza-18-Crown-6. „Organic Syntheses”. 8, s. 152, 1993. 

Bibliografia

  • CRC Handbook of Chemistry and Physics, William M.W.M. Haynes (red.), wyd. 95, Boca Raton: CRC Press, 2014, ISBN 978-1-4822-0867-2  (ang.).