Baildon-Briestwell

Baildon-Briestwell – śląska rodzina przemysłowców i posiadaczy ziemskich wywodząca się ze Szkocji.

Rodzina wywodziła się z niewielkiej osady Baildon w hrabstwie York. Najstarszym znanym przedstawicielem był szeryf Hugo (XII w.). Pierwszym przedstawicielem na Śląsku był John Baildon (1772−1846) – inżynier, twórca nowoczesnego hutnictwa żelaza. Był budowniczym pierwszych pieców hutniczych na koks. Uczestniczył w budowie wielu hut na terenie dzisiejszego zagłębia górnośląskiego, m.in. Huty Baildon w Katowicach.

Po śmierci Johna spadkobiercą został syn Artur (1822−1909), którego w 1881 nobilitował Cesarza Niemiecki. Do odziedziczonych dóbr: Bełk i Pogrzebień, dokupił jeszcze kilka innych: Łubie, Ptakowice, Zbrosławice. Zamieszkał w powstałym po 1860 pałacu w Łubiu. Aleksander (1859−1887) jedyny syn Artura, zmarł jeszcze za życia swego ojca.

Spadkobiercą majątku śląskich Baildonów został Erwin Bergwelt, syn Alicji Baildon (starszej córki Artura) i cesarskiego kapitana piechoty Alfreda Bergwelta. W 1910 Erwina nobilitował Wilhelm II Hohenzollern wraz z prawem do połączenia nazwisk (von Bergwelt-Baildon) oraz herbów swych rodziców.

• H. Dienwiebel, John Baildon w: Neue Deutsche Biographie, Bd 1, Berlin 1953, s.544-545
• H. Christoph, John Baildon. Zarys biografii, Katowice 1996.

• o rodzie von Baildon-Briestwell w: Śląska szlachta i arystokracja
• strona domowa rodziny: Baildon Family History