Arator

Arator (VI wiek) – łaciński poeta, archidiakon Rzymu i autor eposu w dwóch księgach (336 heksametrów) O dziejach apostolskich, który zadedykował papieżowi Wigiliuszowi. Podobno recytował go publicznie w roku 544. W utworze tym, wbrew roszczeniom Konstantynopola, Arator nazywa biskupa Rzymu princeps ecclesiae („książę Kościoła”).

Bibliografia

  • Wincenty Myszor, Arator [w:] César Vidal Manzanares, Pisarze wczesnochrześcijańscy I-VII w. Mały słownik, wyd. Verbinum, Warszawa 2001.
Kontrola autorytatywna (osoba):
  • ISNI: 0000000408104197
  • VIAF: 262013133, 262416962
  • LCCN: n84076774
  • GND: 118503804
  • LIBRIS: nl036d164dnmk1w
  • BnF: 121546995
  • SUDOC: 031077226
  • SBN: BVEV045268
  • NLA: 50213137
  • NKC: ola2002153581
  • BNE: XX954559
  • NTA: 071772111
  • BIBSYS: 90773909
  • Open Library: OL4916018A
  • PLWABN: 9810585034605606
  • NUKAT: n2006122838
  • J9U: 987007296309405171
  • PTBNP: 414118
  • CANTIC: a12001879
  • CONOR: 238541155
  • BLBNB: 001015354