Anders Retzius
Państwo działania | Szwecja | ||
---|---|---|---|
Data i miejsce urodzenia | 13 października 1796 | ||
Data i miejsce śmierci | 18 kwietnia 1860 | ||
profesor nauk medycznych | |||
Specjalność: anatomia, antropologia | |||
Alma Mater | Uniwersytet w Lund | ||
Nauczyciel akademicki | |||
Uczelnia | Instytut Karolinska | ||
|
Anders Adolf Retzius (ur. 13 października 1796 w Lund, zm. 18 kwietnia 1860 w Sztokholmie) – szwedzki anatom i antropolog. Stworzył podstawy antropometrii. Przy pomiarach czaszki wprowadził antropologiczne wskaźniki ilorazowe. Był profesorem Instytutu Karolinska w Sztokholmie oraz Królewskiej Akademii Sztuk Pięknych. Jego synem był lekarz i anatom Gustaf Retzius (1842–1919), zaś ojcem Andersa Retziusa był chemik, botanik i entomolog Anders Jahan Retzius (1742–1821).
W 1856 roku opisał niestale występujące zakręty na powierzchni ogona hipokampa, nazwane zakrętami Retziusa (gyri Andrae Retzii) przez jego syna, Gustafa Retziusa[1]. Opisał również przestrzeń załonową (przestrzeń Retziusa).
Przypisy
- PWN: 3967392
- Britannica: biography/Anders-Adolf-Retzius
- БРЭ: 3507527
- NE.se: anders-retzius
- SNL: Anders_Adolf_Retzius
- Catalana: 0055042
- DSDE: Anders_Retzius