3 Pułk Moździerzy
Historia | |
Państwo | Polska |
---|---|
Sformowanie | 1944 |
Dowódcy | |
Pierwszy | mjr Włodzimierz Kowalenko |
Organizacja | |
Rodzaj sił zbrojnych | |
Rodzaj wojsk | Artyleria |
Odznaczenia | |
3 Pułk Moździerzy (3 pm) – oddział artylerii ludowego Wojska Polskiego.
Pułk został sformowany w rejonie Jezior na podstawie rozkazu Naczelnego Dowództwa Wojska Polskiego nr 50 z 10 października 1944. Przysięgę żołnierze pułku złożyli 3 grudnia 1944 w Jeziorach[1]. Za udział w wojnie odznaczony Orderem Aleksandra Newskiego[2].
Obsada personalna
Obsada okresu wojny[3] :
- dowódca – mjr Włodzimierz Kowalenko
- zastępca do spraw liniowych – mjr. Tierentij Gruszkin
- zastępca do spraw polityczno-wychowawczych
- ppor Czesław Trąbka
- por. Stefan Atlas
- szef sztabu – mjr Władysław Galiński
Skład etatowy
- Dowództwo i sztab
- 2 x dywizjon moździerzy
- 3 x bateria ogniowa
- 2 x pluton ogniowy
- 3 x bateria ogniowa
- park artyleryjski
żołnierzy – 631 (oficerów – 74, podoficerów – 179, kanonierów – 378)
sprzęt:
- moździerze – 36
- rusznice przeciwpancerne – 36
- samochody – 97
Działania bojowe
Pułk wchodził w skład 2 Armii Wojska Polskiego. W czasie operacji łużyckiej pod miejscowością Mittel Horka ogniem moździerzy odpierał kontratak niemieckich grenadierów[4]. Podczas ataku na Diehsę wspierał ogniem 36 pp[5]. W czasie walk pod Budziszynem zajmował obronę w ugrupowaniu z 8 Dywizji Piechoty, obok 25 batalionu saperów i 98 pułku artylerii rakietowej na lewym skrzydle armii[6]. 21 kwietnia pułk wspierał tzw. „zgrupowanie drezdeńskie”[7], a 30 kwietnia wspólnie z innymi jednostkami armii organizował obronę od Zeschy, Holschdubrau, Luppadubrau do Droben[8].
Przypisy
- ↑ Ways 1967 ↓, s. 100.
- ↑ Kaczmarek 1980 ↓, s. 369.
- ↑ Kaczmarek 1978 ↓.
- ↑ Kaczmarek 1980 ↓, s. 97.
- ↑ Kaczmarek 1980 ↓, s. 122.
- ↑ Kaczmarek 1980 ↓, s. 140.
- ↑ Kaczmarek 1980 ↓, s. 196.
- ↑ Kaczmarek 1980 ↓, s. 342.
Bibliografia
- Kazimierz Kaczmarek: Druga Armia Wojska Polskiego. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1978.
- Kazimierz Kaczmarek: Polacy na polach Łużyc. Warszawa: Wydawnictwo MON, 1980. ISBN 83-11-06464-4..
- Jerzy Kajetanowicz: Polskie wojska lądowe 1945-1960. Skład bojowy, struktury organizacyjne i uzbrojenie. Toruń; Łysomice: Europejskie Centrum Edukacyjne, 2005. ISBN 83-88089-67-6.
- Władysław Ways: Regularne jednostki ludowego Wojska Polskiego. Formowanie, działania bojowe, organizacja i uzbrojenie, metryki jednostek artylerii. Krótki informator historyczny o Wojsku Polskim w latach II wojny światowej. Cz. II. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1967.
- p
- d
- e
Dywizje artylerii | |
---|---|
Brygady artylerii | |
Pułki moździerzy (pm) | |
Pułki artylerii lekkiej (pal) | |
Pułki artylerii przeciwpancernej (pappanc) | |
Pułki artylerii haubic (pah) | |
Pułki artylerii przeciwlotniczej (paplot) | |
Wyposażenie |
|
- Piechota polska na froncie wschodnim
- Wojsko Polskie w ZSRR
- Polska broń pancerna na froncie wschodnim
- p
- d
- e
Rodowód |
|
---|---|
Instytucje centralne | |
Formacje | |
Struktura organizacyjna | |
Działania wojsk |
|
Stalinizm w wojsku | |
Szkolnictwo wojskowe |
- Agenturalny Wywiad Operacyjny
- Front Polski
- Oddział II SG WP
- oficer polityczny
- Wojskowa Centrala Handlowa
- „Żołnierz Wolności”
- Oznaki rozpoznawcze
- Barwy broni