11 Kompania Parkowa Saperów

11 Kompania Parkowa Saperów
Historia
Państwo

 Polska

Sformowanie

1940

Rozformowanie

1947

Dowódcy
Pierwszy

kpt. Władysław Pogorzelski

Organizacja
Dyslokacja

Dalkeith

Rodzaj sił zbrojnych

Wojska lądowe

Rodzaj wojsk

saperzy

Podległość

1 Batalion Saperów
1 Dywizja Pancerna

11 Kompania Parkowa Saperów – pododdział saperów Polskich Sił Zbrojnych.

Geneza

Na podstawie rozkazu L.dz. 24000/tjn.O.I.41 dowódcy I Korpusu z dnia 29 października 1941 roku i rozkazu L.dz. 279/tjn.41 dowódcy Saperów z dnia 12 listopada dowódca 1 Batalionu Saperów „zarządził z dniem 16 listopada 1941 roku zmianę nazwy i przeorganizowanie dotychczasowej 2 kompanii saperów na 11 kompanię parkową saperów według etatu zatwierdzonego rozkazem L.dz. 1201/tjn.O.I.41 Sztabu Naczelnego Wodza”. 17 listopada 1941 roku kompania przeniosła się z Tayport do Budden Camp. 28 listopada 1941 roku dowódca I Korpusu rozkazem L.dz. 26223/O.V.41 mianował dotychczasowego dowódcę 1 kompanii saperów, kapitana Władysława Pogorzelskiego – dowódcą 11 Kompanii Parkowej Saperów. Dowódca kompanii pod względem taktycznym podlegał dowódcy baonu saperów, którego stanowisko zostało włączone do składu osobowego Dowództwa Saperów I Korpusu. Pod względem gospodarczym kompania została przydzielona do Ośrodka Zapasowego Saperów. 6 grudnia 1941 roku kapitan Pogorzelski przekazał dowództwo 11 Kompanii Saperów majorowi Janowi Nepomucenowi Gustowskiemu, a sześć dni później objął obowiązki dowódcy 11 Kompanii Parkowej Saperów. 16 grudnia 1941 roku do kompanii został przydzielony podporucznik rezerwy Tadeusz Tchórzewski z Centrum Wyszkolenia Saperów.

25 lutego 1942 r. Naczelny Wódz gen. Sikorski podjął decyzję o utworzeniu pierwszej w dziejach oręża polskiego dywizji pancernej. We wrześniu 1942 r. w skład 1 Dywizji Pancernej wchodziły oddziały saperów między innymi 11 kompania parkową saperów. Kompania stacjonowała w Dalkeith. W składzie 1 Dywizji Pancernej i przy takiej obsadzie kompania bierze udział, na wiosnę 1944r w ćwiczeniach dywizyjnych i między dywizyjnych w rejonie Scarborough i Pickering w hrabstwie York, a następnie przeszła cały szlak bojowy od Caen poprzez Falaise, most „Warszawa” na Sekwanie, Ypres, Gandawe, Bredę, Aschendort do Wilhelmshaven[1].

Organizacja wojenna kompanii parkowej saperów

  • dowódca kompanii saperów (major)
  • zastępca dowódcy kompanii saperów (porucznik)
  • pluton gospodarczy
  • pluton warsztatowy
  • pluton sprzętowy

Łącznie kompania liczyła 5 oficerów i 112 szeregowych. Posiadała 1 radiostację dla dowódcy kompanii oraz 40 pojazdów mechanicznych, kompletne wyposażenie warsztatów, sprężarki, spawarkę, zestaw do uzdatniania wody, elektrownie polową, spychacze oraz sprzęt i materiały na uzupełnienie potrzeb kompanii liniowych.

Obsada personalna

  • dowódca kompanii – kpt. Władysław Pogorzelski (1940 – 1942)
  • dowódca kompanii – kpt. inż. Wiktor Neklaws (1942 – 1943)
  • dowódca kompanii – kpt. Adam Gorczyca (1943 – 1947)
  • zastępca dowódcy kompanii – por. Józef Bazgier (1943 – 1947)

Przypisy

  1. „Saperzy w służbie Polsce s. 352-355, 375-380

Bibliografia

  • Adam Sugajew: Saperzy w służbie Polsce. Londyn: 1985.