(6) Hebe
Obraz uzyskany przez Very Large Telescope | |||
Odkrywca | Karl Ludwig Hencke | ||
---|---|---|---|
Data odkrycia | 1 lipca 1847 | ||
Numer kolejny | 6 | ||
Charakterystyka orbity (J2000) | |||
Przynależność obiektu | Pas główny | ||
Półoś wielka | 2,4245 au | ||
Mimośród | 0,2024 | ||
Peryhelium | 1,9338 au | ||
Aphelium | 2,9152 au | ||
Okres obiegu wokół Słońca | 3 lata 283 dni 4 godziny | ||
Średnia prędkość | 18,93 km/s | ||
Inklinacja | 14,75° | ||
Charakterystyka fizyczna | |||
Średnica | 205×185×170 km | ||
Masa | ok. 1,4 × 1019 kg | ||
Średnia gęstość | ok. 4,1 g/cm3 | ||
Okres obrotu | (7 h 16 min 28 s) h | ||
Albedo | 0,268 | ||
Jasność absolutna | 5,71m | ||
Typ spektralny | S | ||
Średnia temperatura powierzchni | śred. ~170 K | ||
Satelity naturalne | brak potwierdzonych | ||
|
Zobacz hasło Hebe w Wikisłowniku |
(6) Hebe – szósta w kolejności odkrycia planetoida z pasa planetoid pomiędzy orbitami Marsa i Jowisza.
Odkrycie i nazwa
(6) Hebe została odkryta przez pruskiego astronoma amatora Karla Ludwiga Henckego w dniu 1 lipca 1847 roku w Drezdenku[1].
Nazwa planetoidy pochodzi od bogini młodości Hebe z mitologii greckiej. Nazwę zaproponował Carl Friedrich Gauss.
Orbita
Orbita planetoidy (6) Hebe jest nachylona pod kątem 14,75° do ekliptyki, a jej mimośród wynosi 0,20. Ciało to krąży w średniej odległości 2,42 au wokół Słońca. Peryhelium orbity znajduje się 1,93 au, a aphelium 2,92 au od Słońca. Na jeden obieg Słońca planetoida ta potrzebuje 3 lat i 283 dni[1].
Właściwości fizyczne
Jest to ciało, którego wielkość wynosi 205×185×170 km, jest to więc obiekt o nieregularnym kształcie. Albedo Hebe wynosi 0,268, a jej absolutna wielkość gwiazdowa sięga natomiast 5,71m. Okres obrotu tego ciała określa się na 7 godzin i 16 minut, oś obrotu nachylona jest do płaszczyzny orbity planetoidy pod kątem 42°. Hebe składa się w dużej części ze skał krzemianowych i kompozytów żelazowo-niklowych.
Planetoida ta jest najprawdopodobniej źródłem pochodzenia meteorytów zwanych chondrytami typu H, których przykładem może być meteoryt Pułtusk.
Możliwy księżyc Hebe
5 marca 1977 Hebe zasłoniła gwiazdę Gamma Ceti (jasność 3m). Podczas obserwacji tego zjawiska Paul Maley znajdujący się o kilkaset kilometrów od głównego pasa zakrycia i śledzący bliską koniunkcję planetoidy z gwiazdą zauważył dodatkowe półsekundowe zakrycie tej gwiazdy, co – zdaniem obserwatorów – świadczyło o posiadaniu przez planetoidę księżyca. Według tej obserwacji obiekt miałby około 20 km średnicy i w momencie zakrycia znajdował się mniej więcej 900 km od planetoidy. Nazwano go roboczo „Jebe”. Nie udało się jednak potwierdzić istnienia tego satelity.
Zobacz też
Przypisy
- ↑ a b (6) Hebe w bazie Jet Propulsion Laboratory (ang.)
Bibliografia
- (6) Hebe w bazie Jet Propulsion Laboratory (ang.)
- (6) Hebe w bazie Minor Planet Center (ang.)
Linki zewnętrzne
- Diagram orbity (6) Hebe w bazie Jet Propulsion Laboratory (ang.)