(135) Hertha
Odkrywca | |||
---|---|---|---|
Data odkrycia | 18 lutego 1874 | ||
Numer kolejny | 135 | ||
Charakterystyka orbity (J2000) | |||
Przynależność obiektu | Pas główny | ||
Półoś wielka | 2,4280 au | ||
Mimośród | 0,2065 | ||
Peryhelium | 1,9266 au | ||
Aphelium | 2,9295 au | ||
Okres obiegu wokół Słońca | 3 lata 286 dni 23 godziny | ||
Średnia prędkość | 19,11 km/s | ||
Inklinacja | 2,30° | ||
Charakterystyka fizyczna | |||
Średnica | 79,24 km | ||
Masa | 5,2×1018 kg | ||
Średnia gęstość | ? g/cm3 | ||
Okres obrotu | 8,4006 h | ||
Albedo | 0,1436 | ||
Jasność absolutna | 8,23m | ||
Typ spektralny | Typ M | ||
Średnia temperatura powierzchni | ~179 K | ||
|
(135) Hertha – planetoida z pasa głównego asteroid.
Odkrycie
Została odkryta 18 lutego 1874 roku w Clinton położonym w hrabstwie Oneida w stanie Nowy Jork przez Christiana Petersa. Nazwa planetoidy pochodzi od Nerthus bogini germańskiej zwanej też Herthą.
Orbita
Okrąża Słońce w ciągu 3 lat i 287 dni w średniej odległości 2,43 j.a. (135) Hertha należy do rodziny planetoidy Nysa.
Zobacz też
Bibliografia
- (135) Hertha w bazie Jet Propulsion Laboratory (ang.)
- (135) Hertha w bazie Minor Planet Center (ang.)
Linki zewnętrzne
- Diagram orbity (135) Hertha w bazie Jet Propulsion Laboratory (ang.)