Świątynia Seta

Ten artykuł od 2010-06 wymaga zweryfikowania podanych informacji. Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych. Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte. Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary) Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu. Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Świątynia Seta (ang. Temple of Set) – jeden z ruchów satanistycznych.

Świątynia Seta powstała w wyniku schizmy w Kościele Szatana w 1975. Założyciel ruchu Michael Aquino, były podpułkownik armii amerykańskiej, wszedł w konflikt z ówczesnym przywódcą kościoła Szandorem LaVeyem. Aquino nie zaakceptował pomysłu sprzedawania tytułu kapłańskiego. Twierdził, iż miał objawienie, że czas Szatana przeminął, a nadszedł czas Księcia Ciemności, czczonego pod prawdziwym imieniem Set.

Początkowo grupa składała się z 28 członków. Obecnie w Stanach Zjednoczonych ta grupa jest liczniejsza niż ruch, z którego powstała.

Filozofię Świątyni Seta można podsumować jako „oświecony indywidualizm” – samodoskonalenie poprzez edukację, eksperymentację i inicjację.

Ruch odwołuje się do wierzeń staroegipskich. Twierdzi, że Set – bóg chaosu, zabił Ozyrysa – boga śmierci i odrodzonego życia. Set uosabiany jest jako inna postać Szatana. Grupa oddaje mu cześć przez ryty, mające rodowód magiczny.

"Setyjczycy porzucili poglądy LaVeya na dobro i zło i przyjęli doktrynę bardzo zbliżoną do późnostarożytnego gnostycyzmu."^[1]

Najbardziej zorganizowaną filią Świątyni Seta jest jej brytyjska odmiana, kierowana przez Davida Austina, byłego mormona. Członkowie Świątyni Seta twierdzą, że magia jest niebezpieczna, a fakt, że się nią zajmują, wywyższa ich ponad inne organizacje. Chcą jednak pozostać w zgodzie z prawem, dlatego odcinają się od składania ofiar z ludzi lub zwierząt, chociaż Austin przyznaje: „Istotnie, mamy pewien obrzęd, w którym poleca się wampirowi, by wyssał z kogoś krew, ale chociaż jest to bardzo barwny obrzęd, nic dla mnie nie znaczy i nie stosuję go. Bywam zły na ludzi, ale nigdy nie na tyle, że mógłbym patrzeć, jak ktoś umiera”.