Primera División 1945 (Uruguay)

Primera División
Land	Uruguay
Bond	AUF
Competitie	Primera División
Seizoensdetails
Seizoen	1945
Kampioen	CA Peñarol
Topscorer(s)	Nicolás Falero (Central FC) Raúl Schiaffino (CA Peñarol)
Aantal clubs	10
Gedegradeerd	IA Sud América
Algemeen
Opgericht	1900
Website	auf.org.uy
Navigatie
Vorige     Volgende
Portaal    Voetbal

Het seizoen 1945 van de Primera División was het 42e seizoen van de hoogste Uruguayaanse voetbalcompetitie.

Er namen tien ploegen deel aan de Primera División tijdens het seizoen 1945. Negen ploegen wisten zich vorig seizoen te handhaven en één ploeg promoveerde vanuit de Primera B: Rampla Juniors FC kwam in de plaats van het gedegradeerde Racing Club de Montevideo.

Montevideo

Alle teams in de Primera División 1945 waren afkomstig uit Montevideo.

Club	Stad	Stadion	Vorig seizoen
Central FC	Montevideo	Estadio Parque Palermo	05 5e
Defensor CA Defensor	Montevideo	Parque Rodó	03 3e
Liverpool FC	Montevideo	Estadio Belvedere	07 7e
Miramar CS Miramar	Montevideo	Parque Campomar	09 9e
Montevideo Wanderers FC	Montevideo	Estadio Parque Alfredo Víctor Viera	04 4e
Nacional Club Nacional de Football	Montevideo	Estadio Centenario	02 2e
Peñarol CA Peñarol	Montevideo	Estadio Centenario	01 1e
Rampla Juniors FC	Montevideo	Parque Nelson	10 1e (1ª B)
River Plate CA River Plate	Montevideo	Estadio Parque Federico Omar Saroldi	08 8e
Sud América IA Sud América	Montevideo	Estadio Parque Carlos Ángel Fossa	06 6e

Alle clubs speelden tweemaal tegen elkaar. De ploeg met de meeste punten werd kampioen. De ploeg die laatste werd degradeerde naar de Primera B.

De winnaar van de competitie plaatste zich voor de Copa Ricardo Aldao (afgekort tot Copa Aldao). Deze beker werd betwist tussen de landskampioenen van Argentinië en Uruguay om zo te bepalen wie zich de beste Rioplatensische ploeg zou mogen noemen.^[1] De nummer twee kwalificeerde zich voor de Copa de Confraternidad Escobar-Gerona (kortweg Copa Escobar-Gerona), waarin de nummers twee van Uruguay en Argentinië het tegen elkaar opnamen.^[2] Het was voor het eerst in drie jaar dat er om deze bekers werd gestreden; de vorige twee seizoenen deed er geen Uruguayaanse ploeg mee aan een officiële internationale competitie.

Voorafgaand aan het seizoen werd het Torneo Competencia gespeeld tussen de ploegen in de Primera División. Dit toernooi werd gewonnen door Club Nacional de Football. Ook werd er gestreden om het Torneo de Honor. Deze prijs werd uitgereikt aan de ploeg die het beste presteerde in het Torneo Competencia en in de eerste seizoenshelft van de Primera División.

In totaal speelden de tien ploegen dit seizoen driemaal tegen elkaar. De eerste ontmoeting telde mee voor het Torneo Competencia en het Torneo de Honor, de tweede ontmoeting voor de Primera División en het Torneo de Honor en de laatste ontmoeting enkel voor de Primera División.

De beste seizoensstart was voor CA Defensor en CA River Plate; zij hadden de eerste twee wedstrijden gewonnen en vervolgens tegen elkaar gelijkgespeeld. De 'traditionele top-twee', Club Nacional de Football en CA Peñarol, volgde met een punt minder (Peñarol had na twee zeges verloren van CS Miramar, terwijl Nacional tweemaal gelijkspeelde). Beide koplopers wonnen ook de twee daaropvolgende wedstrijden (waaronder een 4–3 overwinning van River Plate op Nacional), maar tijdens de zesde speelronde leden beide clubs hun eerste nederlaag: River Plate verloor ruim van Peñarol (5–0), terwijl Nacional Defensor met 3–1 versloeg. Peñarol nam hierdoor de koppositie over. In diezelfde week pakte Liverpool FC tegen Rampla Juniors na vijf nederlagen hun eerste punt in de competitie.

Peñarol liet vervolgens in het restant van de eerste seizoenshelft geen punten meer liggen. Na een ruime zege op IA Sud América wonnen ze van Nacional en Defensor met 2–1. Hierdoor werden ze ook winnaar van het Torneo de Honor. Halverwege het seizoen hadden de Aurinegros drie punten meer dan River Plate. Defensor en Nacional volgden met vier punten achterstand. Onderaan had Liverpool nog wat punten behaald en de laatste plek overgedragen aan Sud América, dat de competitie met winst was begonnen, maar vervolgens acht keer op rij had verloren.

In het begin van de tweede seizoenshelft wist Peñarol hun voorsprong te vergroten, door zelf tweemaal te winnen, terwijl Nacional verloor van Rampla Juniors FC. Ook pakte Sud América een puntje tegen nummer twee River Plate. Een wedstrijd later verloor River Plate van voormalig koploper Defensor (dat al vier wedstrijden niet meer had gewonnen) en Peñarol, dat zelf wel won, had zo zes punten voorsprong met nog evenzoveel wedstrijden te spelen.

Nacional en River Plate speelden tijdens de dertiende speelronde gelijk tegen elkaar. Peñarol had tijdens de terugronde nog altijd alles gewonnen en vergrootte zo de voorsprong. In de vijftiende wedstrijd konden ze hun titel prolongeren als ze River Plate zouden verslaan. Deze wedstrijd eindigde inderdaad in een zege voor Peñarol (2–1), waardoor de Aurinegros voor de zestiende keer landskampioen werden. De strijd om de tweede plek tussen Nacional, Defensor en River Plate was wel nog open en Sud América stond wel nog altijd laatste, maar had nog kans om zich te redden.

Sud América was met nog één wedstrijd te spelen nog altijd niet zeker van de laatste plaats, omdat degradatieconcurrent Montevideo Wanderers FC net zo slecht presteerden als zij. Aan kop van het klassement was de strijd om het vicekampioenschap wel gestreden; Defensor en River Plate verloren de een-na-laatste wedstrijd allebei, terwijl Nacional landskampioen Peñarol een 2–1 nederlaag toebracht. Voor Nacional was dit al de dertiende keer op rij dat ze in de top-twee eindigden.

Op de laatste speelronde zou Sud América degraderen, tenzij ze konden winnen en Montevideo Wanderers zou verliezen. Dat eerste gebeurde inderdaad, Sud América won met 3–1 van Central FC. Wanderers speelde echter gelijk tegen Rampla Juniors en kon zich daardoor handhaven in de Primera División. Sud América had in 1927 gedebuteerd in de Primera División en was sindsdien onafgebroken op het hoogste niveau blijven spelen, maar in 1945 moesten ze dus een stapje terug doen. In de eindstand behaalde Defensor uiteindelijk de derde plek, waarmee de competitie exact dezelfde top-drie kreeg als vorig seizoen. River Plate werd vierde.

Eindstand

	Club	Sp.	W	G	V	Pnt.	DV	DT	DS
01.	CA Peñarol	18	15	1	2	31	60	19	+41
2.	Club Nacional de Football	18	10	5	3	25	54	28	+26
3.	CA Defensor	18	8	6	4	22	37	31	+6
4.	CA River Plate	18	8	5	5	21	33	29	+4
5.	Central FC	18	8	3	7	19	39	37	+2
6.	Rampla Juniors FC	18	7	5	6	19	31	33	–2
7.	Liverpool FC	18	4	6	8	14	31	35	–4
8.	CS Miramar	18	6	2	10	14	25	42	–17
9.	Montevideo Wanderers FC	18	2	4	14	8	16	40	–24
10.	IA Sud América	18	2	3	13	7	26	58	–32

Legenda

Kleur	Kwalificatie voor
	Copa Aldao 1945
	Copa Escobar-Gerona 1945
	Degradatie naar Primera B 1946

Winnaar Primera División 1945
CA Peñarol 16e titel

Nicolás Falero van Central FC en Raúl Schiaffino van landskampioen CA Peñarol deelden de topscorerstitel met elk 21 doelpunten. Het was voor het eerst sinds 1936 dat Atilio García geen topscorer werd.

№	Speler	Club(s)	Goals
1.	Nicolás Falero	Central FC	21
	Raúl Schiaffino	CA Peñarol

• Torneo Competencia 1945