Polyglotbijbel
Een polyglotbijbel is een bijbel die in meerdere talen is geschreven of gedrukt. Tot de beroemdste edities behoren:
- De Hexapla van Origenes (vóór 245): bevat het Oude Testament in zes parallelle kolommen, met resp. het Hebreeuws, een transliteratie van het Hebreeuws in Griekse karakters, en vier vertalingen in het Grieks (door Aquila van Sinope, Symmachos de Ebioniet, de Septuagint en de Theodotion).
- De Complutensische polyglot (1514-1517): bevat het Oude Testament in drie kolommen (Hebreeuws, Latijn en Grieks) met onderaan een Aramese versie voor de Pentateuch, en het Nieuwe Testament in het Grieks en Latijn.
- De Antwerpse polyglot of Biblia Polyglotta (1569-1572) verschenen bij Christoffel Plantijn: voegde voor het Nieuwe Testament Syrisch toe aan de Complutense en aan het Oude Testament nieuwe boeken in het Aramees.
- De Parijse polyglot (1645) bewerkt door Guy Michel Lejay: voegde voor het Oude Testament Arabisch en Syrisch toe en voor de Samaritaanse Pentateuch Samaritaans Hebreeuws.
- De Londense polyglot (1657): deze laatste grote polyglotbijbel, uitgegeven door Brian Walton, vulde de Parijse aan met een Perzische versie.
Edities met een deel van de bijbeɬ
Er zijn veel publicaties waarvan slechts een deel van de bijbel als polyglot werd uitgegeven. De bekendste zijn
- de Neurenberg polyglot, een editie van het Nieuwe Testament in twaalf talen dat in twee delen in 1599 en 1600 verscheen.
- het Genua psalter, waarin de 150 psalmen uit het Oude Testament in het Hebreeuws, een Latijnse vertaling daarvan, het Latijn van de Vulgaat, het Oudgrieks van de Septuagint, het Arabisch, het Aramees, een Latijnse vertaling daarvan werden opgenomen. Deze polyglot werd in 1516 gepubliceerd. Het bevat bij psalm 19 een merkwaardige aantekening over de tweede reis van Christoffel Columbus.