Pholiderpeton
| Pholiderpeton Status: Uitgestorven Fossiel voorkomen: Laat-Carboon | |||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
 | |||||||||||
| Taxonomische indeling | |||||||||||
| |||||||||||
| Geslacht | |||||||||||
| Pholiderpeton Huxley, 1869 | |||||||||||
| Typesoort | |||||||||||
| Pholiderpeton scutigerum | |||||||||||
Afbeeldingen op  Wikimedia Commons | |||||||||||
| |||||||||||
Pholiderpeton[1][2][3] is een geslacht van uitgestorven embolomere amfibieën dat leefde in het Laat-Carboon (Bashkirien) van Engeland. Het geslacht werd voor het eerst benoemd door Thomas Henry Huxley in 1869 om de soort Pholiderpeton scutigerum te omvatten, gebaseerd op holotype BRMFS NS 111-81, de ongearticuleerde voorste helft van een skelet dat werd ontdekt in de buurt van Bradford, Yorkshire. Bijbehorend fossiel hout suggereert dat dit exemplaar stierf in een Lepidodendron-boomstam.
De geslachtsnaam is afgeleid van het Grieks pholis, 'hoornschub', en herpeton, 'kruipend dier'. De soortaanduiding betekent 'schilddrager' in het Latijn.
In 1958 benoemde Alfred Romer een Pholiderpeton bretonense, gebaseerd op holottype MCZ 2772, een onderkaak.
In 1987 suggereerde Jennifer A. Clack dat een ander embolomeer, Eogyrinus attheyi uit Newsham, Northumberland, tot hetzelfde geslacht behoorde als Pholiderpeton. Deze soort is gebaseerd op het holotype NEWHM: G013.71. Ze bracht het geslacht Eogyrinus onder in Pholiderpeton en creëerde de nieuwe combinatie Pholiderpeton attheyi. De anatomie van Eogyrinus attheyi is in detail beschreven door A.L. Panchen. Sommige fylogenetische analyses, zoals die van Marcello Ruta & Michael Coates (2007) en David Marjanović & Michel Laurin (2019), hebben betoogd dat Pholiderpeton scutigerum en Eogyrinus attheyi niet nauw verwant waren aan elkaar. Geen van beide publicaties herstelde echter het geslacht Eogyrinus.
Pholiderpeton scutigerum was gemeten tweehonderd centimeter lang, terwijl exemplaren van Pholiderpeton attheyi tot vierhonderdzestig centimeter konden halen. De laatste soort was dus een van de grootste tetrapoden uit het Carboon, en misschien wel een van de grootste van zijn familie de Eogyrinidae.
Bronnen, noten en/of referenties
Literatuur
- T. H. Huxley. 1869. On a new labyrinthodont from Bradford. Quarterly Journal of the Geological Society 25:309-311
- D. M. S. Watson. 1926. Croonian lecture.—The evolution and origin of the Amphibia. Proceedings of the Royal Society of London, Series B 214:189-257
- A. S. Romer. 1958. An embolomere jaw from the mid-Carboniferous of Nova Scotia. Breviora 87:1-8
- J. A. Clack. 1987. Pholiderpeton scutigerum Huxley, an Amphibian from the Yorkshire Coal Measures. Philosophical Transactions of the Royal Society of London: B 318(1188):1-107
- M. Ruta, M. I. Coates, and D. L. J. Quicke. 2003. Early tetrapod relationships revisited. Biological Reviews 78(2):251-345
Noten
- Dit artikel of een eerdere versie ervan is een (gedeeltelijke) vertaling van het artikel Pholiderpeton op de Engelstalige Wikipedia, dat onder de licentie Creative Commons Naamsvermelding/Gelijk delen valt. Zie de bewerkingsgeschiedenis aldaar.
