Charlotte Flandrina van Nassau

Stamboom

Charlotte Flandrina van Nassau (Antwerpen, 18 augustus 1579 - St. Croix, bij Poitiers, 16 april 1640) was de vierde dochter van Willem van Oranje en diens derde echtgenote Charlotte van Bourbon.

Na de dood van haar moeder in 1582 haalde Lodewijk III van Bourbon-Vendôme zijn kleindochter naar Frankrijk. Lodewijk overleed echter enkele maanden na zijn dochter waarna Charlotte Flandrina door een nicht van haar moeder, Jeanne de Chabot, onder haar hoede werd genomen. Deze nicht had naar de zin van Jeanne de Bourbon, een zuster van Charlotte Flandrina's moeder en abdis van Jouarre, te calvinistische neigingen. Jeanne de Bourbon verzocht daarom koning Hendrik III van Frankrijk om de opvoeding van haar nichtje op zich te mogen nemen. Charlotte Flandrina ging vervolgens over tot het rooms-katholieke geloof en trad in 1593 in een klooster. In 1605 werd zij abdis van het klooster van St. Croix waar zij in 1640 overleed.

Charlotte Flandrina was volgens Levinus Ferdinand de Beaufort “kort van gestalte en seer hard hoorende”^[1]

Een opmerkelijk aspect van haar leven is over Michel Louys De-La-Bruyère, die wordt beschouwd als een bastaardkind van Charlotte Flandrina. Ondanks haar religieuze toewijding, zou Charlotte Flandrina een geheime relatie hebben gehad met een onbekende Franse edelman, waaruit Michel in 1605 geboren zou zijn. Michel's bestaan werd verborgen gehouden om schandalen te voorkomen. Hij werd opgevoed door een trouwe dienaar van het klooster, ver weg van de publieke aandacht. Michel toonde later in zijn leven opmerkelijke intellectuele capaciteiten en wist een aanzienlijke positie binnen de kerkelijke hiërarchie te bemachtigen.