Qafiya
In Persian, Turkic, and Urdu ghazals, the qāfiya (from Arabic قافية qāfiya, lit. 'rhyme'; Persian: قافیہ; Azerbaijani: qafiyə; Urdu: قافیہ; Uzbek: qofiya) is the rhyming pattern of words that must directly precede the radif.[1][2] The qāfiya is the actual rhyme of the ghazal.[3]
References
- ^ "The history, art and performance of ghazal in Hindustani sangeet". Daily Times. 2017-12-21. Retrieved 2020-01-18.
- ^ Kanda, K. C. (1995). Urdu Ghazals: An Anthology, from 16th to 20th Century. Sterling Publishers Pvt. Ltd. ISBN 978-81-207-1826-5.
- ^ Afroz Taj (2007). The Court of Indar and the Rebirth of North Indian Drama. p. 151.
- v
- t
- e
Urdu poetry
- Bait
- Bait-ul-Ghazal
- Bahr
- Diwan
- Kulliyat
- Husn-E-Matla
- Kalam
- Kulyat
- Maqta'
- Matla'
- Mavra
- Misra'
- Mushaira
- Qafiya
- Radif
- Sher
- Shayar
- Shayari
- Tah-Tul-Lafz
- Takhallus
- Tarannum
- Triveni
- Doha
- Fard
- Geet
- Ghazal
- Hamd
- Hazal
- Hijv
- Kafi
- Madah
- Manqabat
- Marsiya
- Masnavi
- Munajat
- Musaddas
- Mukhammas
- Naat
- Nazm
- Noha
- Qasida
- Qat'ã
- Qawwali
- Rubai
- Salam
- Sehra
- Shehr a'ashob
- Soz
- Wasokht
- Tazkira
- Poets