HD159870

HD159870
Каталоган код IRAS 17327+5735, GSC 03897-01058, HD 159870, SAO 30464, HIP 85923, HR 6560, BD+57 1780, AG+57 1121, GC 23838, GCRV 10160, HIC 85923, IDS 17319+5738, IDS 17319+5737, ROT 7477, TD1 20703, TYC 3897-1058-1, UBV M 22291, YZ 57 9347, uvby98 100159870, WDS J17335+5734AB, Renson 44990, 2MASS J17333158+5733315, WEB 14500, Gaia DR2 1422359405973750784
Седарчийн гулам Дракон
Дуьненна генахь 214,491 ± 6,5605 парсек[1]
Параллакс 4,6622 ± 0,1426 ларин миллисекунд[1]
Шен леларан охьатаӀар 5,662 ± 0,325 шарахь миллиарксекунд[1]
Шен леларехь нисса хьалабалар 7,309 ± 0,299 шарахь миллиарксекунд[1]
Радиальная скорость −2,27 ± 0,75 km/s[1]
Спектран класс G7III-+Am:[2]
Гуш болу седин барам 6,86 ± 0,009[3]
Металличность 0,19[4], 0,18[4], −0,15[4]
Мур J2000.0
Нийсса хьалабалар 17ч 33м 31,6096216062с[1]
ОхьатаӀар +57° 33′ 31,374968866″[1]
Эффективная температура 5249 K[4], 5326 K[4], 5262 K[4], 5159 K[4]
Поверхностная гравитация 275 сантиметр на секунду в квадрате[4], 630 сантиметр на секунду в квадрате[4], 316 сантиметр на секунду в квадрате[4], 420 сантиметр на секунду в квадрате[4]

BD+11 1075 — бу спектран классан G7III-+Am:[2] химин пекуляран седа, цуьнан гуш болу седин барам 6,86 ± 0,009[3] гергга бу, лаьтта Дракон седарчийн гуламехь.

Оццу спектран классан шеш ма-доллучу седарчех къаьста спектрашкахь йолчу цхьацца хаъал йолчу башхаллашца, ткъа наггахь кхечу хьесапашца а (масала, онда а, хийцалун а магнитийн аренашца). Бахьна — химин хӀоттаман аномалеш, онда магнитийн аренаш хилар и кх. дӀа а[5]. Химин пекуляран седарчий (CP-седарчий) даьржина коьрта рогӀера довха седарчашна йукъахь[6][7].

Оцу коьрта рогӀера довха седарчийн тӀехулонан башха хӀоттам, дукха хьолехь лору седа кхоьллинчул тӀаьхьа хилла процессаша бина, масала, седарчийн арахьара чкъоьрнашна йукъара диффузи йа магнитан эффекташ. Оцу процессаша цхьа долу дакъолгаш, масала He, N, O, «нуьйр туьллуьйту» лахара чкъоьрнашкара атмосферехь, ткъа оццу хенахь кхин дакъолгаш, масала Mn , Sr , Y, Zr «левитаци» йо чоьхьара тӀехулоне, цуьнан жамӀехь хаало спектран башхаллаш. Тардолуьйту, седарчийн йаккъийн а, берриг седин коьрта хӀоттамийн а йу алсама химин хӀоттаман нормера маркхалаш, цара йухатуху, шайх кхоллайеллачу газан мархийн хӀоттам. Иштта диффузи а, левитаци а хилийтархьама а, кхолладелла чкъоьрнаш метах даьхна ца хилийта а, седин атмосфера конвекцина дикка цхьанаэшшара хила йеза, тӀаккха конвекцин иэдарш хир дац. Иштта цхьанаэшшаралла йало кховдийна механизм, - иза кхечарех тера йоцу йоккха магнитийн аре йу, иза хаало дукха хьолехь оцу тайпана седарчашкахь[8][9][10][11].

Билгалдахарш

  1. ↑ 1 2 3 4 5 6 7 Gaia Data Release 2 (инг.) / Data Processing and Analysis Consortium, European Space Agency — 2018.
  2. ↑ 1 2 Ginestet N., Carquillat J. M., Jaschek C. Spectral classifications in the near infrared of stars with composite spectra. III. Study of a sample of 137 objects with the Aurelie spectrograph (инг.) // Astron. Astrophys. / T. Forveille — EDP Sciences, 1999. — Vol. 134, Iss. 3. — P. 473—482. — ISSN 0004-6361; 0365-0138; 1432-0746; 1286-4846 — doi:10.1051/AAS:1999444
  3. ↑ 1 2 Oja T. UBV photometry of stars whose positions are accurately known (инг.) // Astron. Astrophys. / T. Forveille — EDP Sciences, 1984. — Vol. 57. — P. 357–359. — ISSN 0004-6361; 0365-0138; 1432-0746; 1286-4846
  4. ↑ 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 Adamczak J., Lambert D. L. Carbon and oxygen abundances across the Hertzsprung gap (инг.) // The Astrophysical Journal Letters — IOP Publishing, 2014. — Vol. 791, Iss. 1. — 12 p. — ISSN 2041-8205; 2041-8213 — doi:10.1088/0004-637X/791/1/58 — arXiv:1407.2157
  5. ↑ Michaud, G. Astrophysical Journal, vol 160, p 641, 1970(ингалс.)
  6. ↑ Preston, George. Annual Review of Astronomy and Astrophysics, vol 12, p 257, 1974.
  7. ↑ Д. А. Франк-Каменецкий, А. В. Тутуков. Звезды.
  8. ↑ Michaud, Georges (1970). Diffusion Processes in Peculiar a Stars. Astrophysical Journal. 160: 641.
  9. ↑ Preston, G. W (1974). The chemically peculiar stars of the upper main sequence. Annual Review of Astronomy and Astrophysics. 12: 257–277.
  10. ↑ E. H. Brandt. Levitation in Physics. Science 243, 349 (1989).
  11. ↑ Kochukhov, O; Bagnulo, S (2006). Evolutionary state of magnetic chemically peculiar stars. Astronomy & Astrophysics. 450 (2): 763.

Литература

  • Renson P., Manfroid J., General catalogue of Ap, HgMn and Am stars, 2009, A&A...498..961(ингалс.)
  • Bychkov, V. D; Bychkova, L. V; Madej, J (2009). Catalogue of averaged stellar effective magnetic fields - II. Re-discussion of chemically peculiar a and B stars. Monthly Notices of the Royal Astronomical Society. 394 (3): 1338.(ингалс.)
  • McClure, R. D (1985). The carbon and related stars. Journal of the Royal Astronomical Society of Canada. 79: 277(ингалс.)
  • Gomez, A. E; Luri, X; Grenier, S; Figueras, F; North, P; Royer, F; Torra, J; Mennessier, M. O (1998). The HR-diagram from HIPPARCOS data. Absolute magnitudes and kinematics of BP - AP stars. Astronomy and Astrophysics. 336: 953.(ингалс.)

Хьажа иштта

  • HD159876
Сатурн ХӀара  астрономех лаьцна чекхбаккханза йаззам бу. Хьоьга, йоза тодина, нисдина, гӀо далур ду проектана.